Η ζωή μου, ένα ποδήλατο.

Η ζωή μου, ένα ποδήλατο.

Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί: "Το κάπνισμα οφελεί την οικονομία".

Πάει λίγος καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση και αυτό που μου έδωσε το έναυσμα για να γράψω κάτι, ήταν η καταραμένη βλαβερή μου συνήθεια. Όπως σαφώς θα καταλάβατε, αναφέρομαι στο κάπνισμα.
Σήμερα λοιπόν επισκέφτηκα τον «γιατρό» περιπτερά μου για να αγοράσω ένα πακέτο καπνό και χαρτάκια. Χωρίς πολλά πολλά λόγια η τιμή όλων των καπνών έλαβε αύξηση και ΜΟΝΟ οι καπνοί! Γιατί;
Λόγω του ότι η κυβέρνησις (που μάχεται για το καλό μας πάντα) δεν είχε τα αναμενόμενα κέρδη από τις αυξήσεις στα τσιγάρα, διότι πολλοί το γύρισαν στον καπνό, έβαλε επιπρόσθετο φόρο στους καπνούς για να βγάλει τα αναμενόμενα κέρδη που έχασε από τους εξαρτημένους πελάτες του.
Συναρτήσει με τα πρόσφατα μέτρα για το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους , όπου το Υπουργείο Υγείας απαγόρευσε το κάπνισμα για το καλό μας, καταλαβαίνουμε πόσο γελοίοι είναι όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε.
Πώς είναι δυνατόν να μας λένε να κόψουμε το κάπνισμα όταν το ίδιο το κράτος έχει όφελος από αυτό; Πόσο θα τους τρομοκρατούσε αν δεν αγοράζαμε τσιγάρα για μία βδομάδα, ένα μήνα ή αν όλοι αρχίζαμε να αγοράζουμε απλά αφορολόγητα και λαθραία;
Τελικά οι καπνιστές κρατάμε ένα κομμάτι της οικονομίας στα χέρια μας. Μήπως πρέπει να το εκμεταλλευτούμε;

Με λίγα λόγια...

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή."

Με αυτή την φράση ξεκινάει ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης το βιβλίο του «Ασκητική». Πόσο δίκιο έχει; Για κάποιους ο «διακόπτης» έκλεισε νωρίς, για κάποιους άλλους απλά «έκλεισε», υπάρχει όμως ακόμα μία «κατηγορία», υπάρχουν και αυτοί που αποφάσισαν να κλείσουν τον διακόπτη παραμένοντας όμως ζωντανοί Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν αυτοί που ελπίζουν. Ελπίζουν πως κάτι καλό θα συμβεί, κάτι που θα τους κάνει να γυρίσουν το διακόπτη ξανά στην θέση «ON». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κλειδώσει οποιοδήποτε συναίσθημα σε ένα μικρό σκοτεινό κουτάκι και έχουν πετάξει το κλειδί - μήπως και κάποιος το βρει.

Αμάν αυτοί οι ξένοι!!!!

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο...

Δηλαδή και εδώ μας βάζουν εμπόδια οι ξένοι;

Δηλαδή τι τόσο τρομερό ήθελε η κοπέλα; Το πτυχίο της να πάρει!

Με το καλό δοκίμασε και είπε να δοκιμάσει και με τον παραδοσιακό ελληνικότατο τρόπο «Με τα αρχίδια του μπαμπά» - αν και τα γιγαντόσωμα αρχίδια, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν του μέλλων συζύγου - αλλά μην κολλάμε σε τέτοιες λεπτομέρειες..το θέμα είναι πως όλα όσα μας χαρακτηρίζουν σαν Έθνος (...λέμε τώρα...)  θα μας τα κόψουν!

Πάει και ο αθάνατος ελληνικός τσαμπουκάς!

Ντροπή και αίσχος!

Ομοιλίται Αιλοινεικά

Ουκ ολίγες φορές διαβάζω άρθρα, σε διάφορα ελληνικά ιστολόγια όπου οι συντάκτες των άρθρων, όχι μόνο είναι ΠΛΗΡΩΣ ανορθόγραφοι αλλά δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει κιόλας να διορθώσουν το κείμενο που μόλις έγραψαν. Ίσως από βιασύνη για να μην χάσουν την αποκλειστικότητα και κάποιος άλλος «αυτόπτης μάρτυρας» (ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή), αναρτήσει το περιστατικό στο διαδίκτυο, αυτό όμως αποτελεί ένα άλλο μεγάλο θέμα. που θα ήθελα να θίξω κάποια άλλη στιγμή.

Στο θέμα μας τώρα. [...] Πλημμύρισα από αγανάκτησή διαβάζοντας ένα άρθρο στο troktiko, στο οποίο ο συντάκτης καταγγέλλει ένα περιστατικό με αλλοδαπούς. Τα ορθογραφικά είναι απερίγραπτα, όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας και καθιστούν το κείμενο σχεδόν αδύνατο προς ανάγνωση.

Δεν λέω και εγώ δεν είμαι «λεξικό Μπαμπινιώτη» αλλά προσπαθώ να προσέχω, έχω εγκαταστήσει και ένα ορθογραφικό λεξικό στο FireFox  και εντάξει την παλεύω που λέμε.

Ορίστε το εν λόγω κείμενο, όπως το έβγαλε το σπελ τσέκινγ του τζιμέιλ (τους τόνους απλά τους παραβλέπω και δεν αναφέρω διάφορα συντακτικά λάθη) :

Είμαι μαρτυρας σε ενα πολυ τρομακτικο συμβαν του ελαβε χωρα στην παραλια της κυπαρισσιας πριν απο μια ώρα!Μια παρεα αλβανων απο 19-24 ηλικιας,διαπλικτιστικαν σε υπιο υφος με εναν θαμωναμαγαζιου στο οποιο καθομουν και εγω.αυτοσ τουε ειπε...

να φυγουν και αυτοι αρχισαν να τον βριζουν στα αλβανικα.καθοσ βγηκαν αυτοι εξω-βγηκε και αυτος,ο εναν απο τουα αλβανους,σηκωσε ενα πιστολη και τον πηροβολησε 3 φορες!!!
χωρις κανεναν ενδιασμο και χωρις να συνεχιζετε ο καυγας....απλα του εριξε στο ''ψαχνο''!!!τραπικαν ολοι της παρεας σε φυγη και καλεσαμε την αστυνομια(σε παριοχη που αυτη την εποχη εχει 10-15.000 κατοικους...και αλλους τοσους αλλοδαπους)ο αστυνομικος λεει οτι μονο ενας αστυνομευει την περιοχη αυτη την ωρα και θα ερθει οσο πιο γρηγορα μπορει...μετα απο 20 λεπτα ερχετε ο αστυνομικο κανει καποιες ερωτησεις και αποχωρει....αμέσως εμφανιζετε ο ''δολοφονος μα το οπλο-αποιλοντας 150 ανθρώπους(γυναικες παιδια...)και ζητουσε ενα κινητο απο τον ντι ντζει του μαγαζιου,ταυτοχρονα πυροβολουσε στο ταβανι!!!

τραπικε αμεσως σε φυγη πόλι....ο αστυνομικος ξαναηρθε...και παει λεγοντας....μαλλον εχουν ριξει πολυ βαρος στην αθηνα και στα αλλα κεντρα και την επαρχια την αφησαν ετσι οι αρχες,δν λεω,παντου μπορει να γινει κατι τετοιο...αλλα οχι και να γυρισει πισω ο δολοφονος...να μασ ζηταει και κινητο!!!αρα εκμεταλευονται* τον νομο,εκμεταλευονται ολους αμασ που τους αγκαλιασαμε** και τους δωσαμε να φανε!εκμεταλευονται την φιλοξενια μας και εμεις νοιωθουμε απροστατευτοι...
θα κανω λοιπον μονο μια ερωτηση....ποιος αλλοδαπος στην επαρχια αυτη την στιγμη δν εχει οπλο,ή μαχερι ή κατσαβιδο πανω του???"

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως υπάρχουν αλλοδαποί που σίγουρα, αντί για «μαχερια» και «κατσαβιδα», κρατούν «πένες» και ξέρουν ή προσπαθούν τουλάχιστον να μιλάνε και να γράφουνε τα ελληνικά πολύ καλύτερα, απ' ότι ορισμένους «ελληνόκαβλους» που για όλα τους φταίνε οι μετανάστες!

Γαμώ την πουτάνα μου δηλαδή!!! Υπάρχουν και ορθογραφικά λεξικά!!!

Υ.Γ: Όσων αφορά την καταγγελία του τύπου. [...] Μα καλά, και ποιός δεν θα έκανε σαματά αν του έλεγαν να περάσει έξω από ένα μαγαζί; Πόσο μάλλον οι αλλοδαποί όπου βιώνουν τον ρατσισμό στο πετσί τους, από την πρώτη κιόλας μέρα που πάτησαν το πόδι τους στο Ελλάντα;

* Ποιός εκμεταλλεύεται ποιόν; Απλά νομίζω πως έχουν αγανακτήσει οι άνθρωποι ( ναι ,ναι και οι μετανάστες άνθρωποι είναι. )
** Τους αγκαλιάσαμε και του ρίξαμε στα σκατά να κολυμπήσουν γιατί εμείς θα λερώναμε τα καλά μας ρουχαλάκια.

Ατλαντίς

Χτες, αργά το βράδυ, καθώς γύριζα στο σπίτι, κουρασμένος και με το ένα μάτι κλειστό, λόγω απίστευτης νύστας, ακούω στο ραδιόφωνο ένα κομμάτι όπου με έκανε να παρατείνω την αναμονή του κρεβατιού μου, που με περίμενε με ΤΟΣΟ(!!) ανυπομονησία! Λέω «Δε γαμιέται!» και συνεχίζω την πορεία μου δίχως όμως να έχω κάποιο προορισμό.  Και σε ποίον δεν έχει  τύχει δηλαδή; Εκεί που φτάνεις σπίτι να μπαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό το τραγούδι  που ήθελες να ακούσεις!

Είναι κάτι στιγμές όπου η μουσική έχει την δύναμη να σου πάρει όλη την κούραση, να σου αλλάξει την διάθεση, να σου φτιάξει ή και να σου χαλάσει την μέρα! Υπάρχουν περιπτώσεις πάλι, όπου η μουσική παίρνει την θέση του καλύτερού σου φίλου. Ένα «κολλητάρι» από τα παλιά! Ανοίγεις το ραδιόφωνο και ξάφνου σε γεμίζει αναμνήσεις ,συναισθήματα και εικόνες από τα περασμένα.

Άλλωστε και ποιος δεν έχει συνδέσει κομμάτια με καταστάσεις, εποχές και ανθρώπους.
Σαν ένα κρυφό μουσικό ημερολόγιο, όπου τα έχεις όλα, αποτυπώσει με ήχους και μελωδίες.

(Το εν λόγω τραγούδι)

Υπέροχο ντάπα-ντούπα

Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια!
Όσοι πιστοί απολαύστε!!!

SOS: Η κρίση πλήττει και την κλωστοϋφαντουργία!!!

Η  κρίση δεν θα αφήσει κανένα τομέα της οικονομίας μας ανέγγιχτο!

Δείτε πως αντιμετωπίζουν οι εταιρείες εσωρούχων την έλλειψη φτηνών πρώτων υλών!

Δεν θα έχουμε βρακί να βάλουμε!!!
τς τς τς...

Υ.Γ: Υπάρχει φυσικά και μία εκτίμηση ότι αυτό θα συμβάλλει στην εξάλειψη της υπογεννητικότητας στο Ελλάντα.

Η Μπαλάντα του Μαλάκα!

Ρε τον μαλάκα....

Τόταλι πόιντλες...

Κυριακή! Άλλο ένα σαββατοκύριακο πλήρους απραγίας και αδράνειας τελειώνει. Αυτές τις δύο μέρες παρέα μου κρατάει ο καλός μου φίλος «Σ», παραγωγός υδροπονικής καλλιέργειας.

Όταν «μιλάει» μου φέρνει στο μυαλό αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, τις οποίες και δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ ότι τις έχω. Για παράδειγμα χτες κατα την διάρκεια της προσωπικής μου υγιεινής, μου αποκάλυψε μία ανάμνηση, που δεν ήξερα ότι είχα. Μια εικόνα από την παιδική μου ηλικία όπου είμαι στο χωριό - ένα χωρίο κάπου στην Κρήτη - καλοκαίρι, να παίζω όλη μέρα με τα χώματα, με τα δέντρα, να κυλιέμαι στα ξερά χόρτα κάνοντας τον πεθαμένο - παίζαμε πόλεμο βλέπετε(!) -, και καθώς γύριζα στο σπίτι η μητέρα μου με έκανε μπάνιο μέσα σε ένα κουβά(!). Τόσο μικρός ήμουν! Χωρούσα μέσα σε ένα κουβά!

Αμέσως με αγκάλιασε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης που πόσο χαίρομαι ότι είχα ζήσει τέτοια αθώα χρόνια και ότι δεν ήμουν πάντα κλεισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους. Φυλακισμένος...με αναμνήσεις, κόμπλεξ και ανασφάλειες. Με ό,τι έχω, ό,τι δεν έχω και όσα θα ήθελα να έχω.

Το αφεντικό τρελάθηκε...ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ

ΧΑΡΙΖΕΤΕ: αρσενικό καθαρόαιμο, καλής ράτσας, χρώμα τριχώματος σκούρο καστανό, 30 ετών (1979 B), με όλα τα εμβόλια, υπάκουο, εκπαιδευμένο, δεν λέει ποτέ «όχι», μερικώς ανακαινισμένο (οι εργασίες συνεχίζονται δίχως καμία επιβάρυνση για εσάς), αυτοσυντηρούμενο, καθαρίζεται μόνο του, πάει για κατούρημα μόνο του, δεν μαδάει, δεν πηδάει - όταν εσείς δεν το επιθυμείτε, δεν παραπονιέται, δεν γκρινιάζει, δεν γαβγίζει - όταν δεν πρέπει, δεν βλέπει...καλά (έχει συμπεριληφθεί στις εργασίες ανακαίνισης), πρόσφατα περασμένο από ΚΤΕΟ (2009), δεκτός κάθε έλεγχος.
ΔΩΡΟ ένα δερμάτινο λουράκι!

Μεσίτες αποκλείονται!!
Θα εξεταστούν προσφορές μονάχα από κυρίες.

*Η προσφορά ισχύει μέχρι το τέλος των αποθεμάτων

Παραλήρημα το Μέγα!

Όσοι με γνωρίζουν δηλώνουν πως είμαι ορθολογιστής, δηλαδή ότι χρησιμοποιώ την λογική μου για να βγάλω λογικά και μόνο συμπεράσματα. Το λέει και το ζώδιό μου άλλωστε, ναι το διάβασα. Εφόσον συμφωνούν άνθρωποι και ουρανός...πρέπει να έχουν δίκιο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το αναφέρουν ως προτέρημα;
Έχω την εντύπωση - κρίνοντας από εμένα πάντοτε - ότι μέσα από τον ορθολογισμό μου μπορούν να βγουν τα πιο ανορθόδοξα συμπεράσματα, βασισμένα πάντοτε στην λογική μου.

Όντας προγραμματιστής - ηλεκτρολόγος, σκέφτομαι με ψηφιακή λογική, δηλαδή όλα εκφράζονται με ένα «ναι» ή ένα «όχι» και μια που ανέφερα την ιδιότητα μου αξίζει να σημειώσω πως την λογική του «if...elseif...else» την συχαίνομαι προτιμώ την «switch» ως λογική, δηλαδή εξετάζω περιπτώσεις και όχι συνθήκες (δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός). Είναι πιο απόλυτη λογική γιατί δεν γίνεται να υπάρχουν περισσότερες από μία συνθήκες αλλά έχεις μία μεταβλητή η οποία μπορεί να έχει διάφορες τιμές. Τώρα θα μου πείτε ποια η διαφορά; Κι όμως έχει μία σημαντική διαφορά η μεταβλητή είναι μία και μόνο μια, στην άλλη περίπτωση μπορείς κάλλιστα να έχεις μια δεύτερη συνθήκη όταν δεν ικανοποιείται η πρώτη. Η λογική αυτή ναι μεν είναι πιο «δυσκίνητη» αλλά μπορεί έχει λιγότερα προβλήματα αφού εξετάζονται διεξοδικά όλες οι περιπτώσεις μία προς μία.

Σίγουρα θα σκέφτεστε «Για τι πράγμα μιλάει τούτος 'δω:», ε σας πληροφορώ πως η ίδια απορία έχει αρχίσει να γεννιέται και σε μένα εξ ου και ο τίτλος του post. Τι στον πούτσο ( τα μικρά παιδιά να μην κοιτάνε παρακαλώ ) γράφω, τι σκατά ήθελα να γράψω; Προφανώς τίποτα απλά γεμίζω το blog μου με άσχετες και άχρηστες σκέψεις, τις οποίες και δεν μπορώ να βάλω σε μια σειρά.

Προς τέρψιν όμως του «φίλαθλου» κοινού, μια και έγραψα τόσα, είναι κρίμα να τα σβήσω. Ποιος ξέρει...; Ίσως κάποια μέρα αναγνωριστώ ως μέγας μπουρδολογος.

Η μάνα του καμένου δεν έκλαψε ποτέ!!!

Portishead

Όχι δεν τους ανακάλυψα στα 30+ μου...
Το συγκρότημα μου το υπέδειξε ένας πολύ καλός μου φίλος, συνάδελφος, συμφοιτητής, συγκάτοικος και συναγωνιστής. Βλέπαμε TV - μιλάμε πάντα για τον 20αιώνα - και σε μία διαφήμιση ενός περιοδικού ( το STATUS  αν ενθυμούμε ορθά ) έπαιζε το «ALL MINE» και του λεώ
-Μαλάκα πολύ ωραίο κομμάτι!
-A! Portishead είναι, θα σου φέρω αύριο ότι κομμάτια έχω.

Όντως ο "Αλ" το 'πε και το 'κανε!

Η φωνή τις Μπεθ Γκίμπονς ήταν μαγευτική, γεμάτη ένταση σε κάθε νότα, σε κάθε στίχο,
η μουσική εξτασιακή, ψυχεδελική, ερωτική!.

«Έρωτας» από το πρώτο άκουσμα, θα μπορούσα να πω.

Ο γκαντέμης

Ό τίτλος τα μαρτυράει όλα...σκοπεύω να αναφερθώ στην απόλυτη έλλειψη εύνοιας από την θεά Τύχη. Νομίζω πως με έχει υιοθετήσει η δίδυμη αδερφή της η «Ατυχία» (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα χουχουχ).    Όχι, όχι δεν πρόκειται να αναφερθώ σε τυχερά παίγνια ή κάτι τέτοιο αλλά στην γκαντεμιά που με μαστίζει στις περισσότερες καταναλωτικές μου δραστηριότητες

Πάντα κάτι συμβαίνει και δεν με αφήνει να απολαύσω την «ηδονή» που μου προσφέρει η αγορά ποθητών αγαθών. Θα αφήσω τα πολλά λόγια και θα παραθέσω τις γκαντεμοεμπειρίες μου.

1. Αγοράζω λαπτόπι πολύ γνωστής μάρκας και πανάκριβο (ακόμα το ξεπληρώνω κλαψ)...τι τρομερό! τι οθόνη ( 17άρα για την ακρίβεια )! Τί χρώματα! Ωπ! Έχει λίγη σκονίτσα....κάτσε να το καθαρίσω...χμμ δεν φεύγει! Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω πως δεν ήταν σκόνη αλλά καμμένα πίξελ!!! Γαμώ την γκαντεμία μου (once again)!
2. Καθότι είμαι δεινός χιονοσανιδάς (snowboarder), αποφασίζω πως πρέπει να αγοράσω μπότες. Αρχίζω να ψάχνω και σύντομα διαπιστώνω πως σε 47 νούμερο δεν φέρνουν τα μαγαζιά γιατί μένει σε στοκ. Βρίσκω τελικά σε ένα μαγαζί που μου συνέστησαν 190 ευρώ παρακαλώ! Το ψάνχω και στο ίντερνετ και τελικά το αποφασίζω...Πω πω πω τι τούμπανο μποτούλες έχω 'γω, σκληρές, δεμένες...ωπ ωπ... τι είναι αυτό; Η σόλα είναι ξεκολλημένη!  Τι να πω....
3. Ας πάει το παλιάμπελο με τις μπότες λέω να πάρω δώρο στο εαυτό μου ένα πεντακαίνουριο σανιδάκι για να κατεβαίνω τις πλαγιές με στιλ και αέρα pro. Ψάχνω από 'δω, ψάχνω από 'κει τελικά καταλήγω σε μία από το ίντερνετ που ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν. 450 ευρουλάκια πλας 30 για εξπρές ντελίβερι, για να μου έρθει από την Αυστρία σε δύο μέρες (δεν κρατιόμουν βλέπετε). Ε λοιπόν 20 μέρες έκαναν να μου την στείλουν και μετά από ανταλλαγή πολλών emailς γεμάτα οργή και αγανάκτηση.
4. Ε, μιας και πείρα σανίδα και μπότες ας πάρω και δεστρούλες. Αυτό δεν το έψαξα πολύ τις είχα μπανίσει από καιρό, μόνο στην επιλογή χρώματός χρειάστηκα βοήθεια. Πάω τις αγοράζω. Τις βιδώνω στην σανίδα μου και τι να δω! Είχαν βάλει στο κουτί δύο δεξιά pads! Άντε πάλι πίσω...γαμώ την γκαντεμία μου!
5. Αγοράζω γάντια Gore Tex τουμπανο αδιάβροχα τρομερά , 75 ευρω. Στην πρώτη βόλτα σκίστηκαν. Τώρα τα ραβω με βελόνα και κλωστή! Έχω γίνει η πρώτη μοδιστρούλα του βουνού! Αργκκκκ
6. Επίσης στην 2η βόλτα με την σανιδούλα μου πέφτω σε κάτι βράχια και την γδέρνω σοβαρά. Λέω εντάξει συμβαίνουν αυτά, και πάω να αγοράσω υλικά για να την επιδιορθώσω. Παίρνω απ' όλα τα καλά, 65 ευρω στοιχιζαν, πληρώνω με την κάρτα μου, πάω σπίτι και κάνω την δουλεία μου. Μία βδομάδα μετά ανακαλύπτω πως το μαγαζί έχει διπλοχρεώσει την κάρτα μου και έχουν φύγει από τον λογαριασμό μου 130ευρω! Άντε τρέχα με τις τράπεζες....γαμώ την γκαντεμιά μου!

Γαμώ-γαμώ-γαμώ! Αργκκκκ!

Οφθαλμαπάτη

Οφθαλμαπάτη καλούμε το φαινόμενο το οποίο ξεγελιέται ο εγκέφαλός μας από το τι πραγματικά υπάρχει εκεί που κοιτάμε. Ορισμένες φορές αυτό που ερμηνεύει ο εγκέφαλος ότι βλέπουμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μονάχα αυτό που επιθυμούμε να δούμε. Για να αντιληφθούμε όμως την οφθαλμαπάτη αυτή η όραση μας δεν αρκεί, συνήθως θα πρέπει να συνδράμει τουλάχιστον μία από τις άλλες αισθήσεις μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η οφθαλμαπάτη συνοδεύεται από μια μεγάλη απογοήτευση.

Δεν υπάρχουν όμως μονάχα οπτικές απάτες. Υπάρχουν και οφθαλμαπάτες όπου όλες μας οι αισθήσεις  ξεγελιούνται, και πάλι για τον ίδιο ακριβώς λόγο.Ό,τι εμείς καταλαβαίνουμε είναι αυτό που επιθυμούμε, αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο, αυτό που μας λείπει.

Γυναικείες ατάκες

Αν και πολλά κείμενα έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο θέμα, είπα και εγώ να αποτυπώσω τις δικές μου εμπειρίες.

Οι γυναίκες, κατά ένα περίεργο λόγο, χρησιμοποιούν κοινές ατάκες όταν θέλουν να πουν κάτι αλλά χωρίς να το εκφράσουν όπως το σκέφτονται.
Μετά από ώριμη σκέψη και βαθύ συλλογισμό, ορίστε πως εγώ, αντιλαμβάνομαι τις εκφράσεις αυτές .

(Α= Ατάκα, Ε= Επεξήγηση)

• Α: "Θα έρθει απόψε μια φίλη μου που έχω πολύ καιρό να την δω."
  Ε: "Θα βγω...αλλά όχι μαζί σου."
• Α: "Θα σε πάρω τηλέφωνο."
  Ε: "Ξεφορτώσουμεεεεε!":
• Α: "Αααα εγώ δεν καταλαβαίνω πότε αρέσω σε ένα άντρα"
  Ε: "Μωρέ καταλαβαίνω...αλλά κάνω την παλαβή γιατί γουστάρω να ρίχνω χυλόπιτες!"
• Α: "Σε βλέπω σαν φίλο."
  Ε: "Ωχ!: Μπλέξαμε πάλι!"
• Α: "Δεν φταις εσύ! Εγώ φταίω..."
  Ε: "Δεν φταις εσύ! Το κράτος φταίει που κατάργησε τον Καιάδα"
• Α: "Άσε...αυτό τον καιρό δεν μου αρέσει κανένας άντρας"
  Ε: "Μου αρέσει,,,αλλά όχι έσύ!"
• Α: "Μήπως να το αφήσουμε; ...γιατί δεν νιώθω και πολύ καλά."
  Ε: "Ευτυχώς που με έκατσε κάτι καλύτερο και την γλίτωσα και αυτή την φορά"
• Α: "Ναι πάμε...θα φέρω και μια φίλη μου όμως...πες και σε ένα φίλο σου"
  Ε: "Εδώ που μπλέξαμε....  άντε φέρε κανένα φίλο σου, μπας και δεν μας πάρει ο ύπνος"
• Α: "Συγνώμη αλλά δεν άκουγα το κινητό."
  ( αν και είναι κολλημένο πάνω τους επί μονίμου βάσεως! )
  Ε: "Πάααααλι αυτός; Άσε με και μου έχουν τελειώσει οι ατάκες"

Αυτές τις ολίγες μπορώ να σκεφτώ τώρα...θα συμπληρώσω άμα μου 'ρθουν κι άλλες.