Το αφεντικό τρελάθηκε...ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ

ΧΑΡΙΖΕΤΕ: αρσενικό καθαρόαιμο, καλής ράτσας, χρώμα τριχώματος σκούρο καστανό, 30 ετών (1979 B), με όλα τα εμβόλια, υπάκουο, εκπαιδευμένο, δεν λέει ποτέ «όχι», μερικώς ανακαινισμένο (οι εργασίες συνεχίζονται δίχως καμία επιβάρυνση για εσάς), αυτοσυντηρούμενο, καθαρίζεται μόνο του, πάει για κατούρημα μόνο του, δεν μαδάει, δεν πηδάει - όταν εσείς δεν το επιθυμείτε, δεν παραπονιέται, δεν γκρινιάζει, δεν γαβγίζει - όταν δεν πρέπει, δεν βλέπει...καλά (έχει συμπεριληφθεί στις εργασίες ανακαίνισης), πρόσφατα περασμένο από ΚΤΕΟ (2009), δεκτός κάθε έλεγχος.
ΔΩΡΟ ένα δερμάτινο λουράκι!

Μεσίτες αποκλείονται!!
Θα εξεταστούν προσφορές μονάχα από κυρίες.

*Η προσφορά ισχύει μέχρι το τέλος των αποθεμάτων

Παραλήρημα το Μέγα!

Όσοι με γνωρίζουν δηλώνουν πως είμαι ορθολογιστής, δηλαδή ότι χρησιμοποιώ την λογική μου για να βγάλω λογικά και μόνο συμπεράσματα. Το λέει και το ζώδιό μου άλλωστε, ναι το διάβασα. Εφόσον συμφωνούν άνθρωποι και ουρανός...πρέπει να έχουν δίκιο.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το αναφέρουν ως προτέρημα;
Έχω την εντύπωση - κρίνοντας από εμένα πάντοτε - ότι μέσα από τον ορθολογισμό μου μπορούν να βγουν τα πιο ανορθόδοξα συμπεράσματα, βασισμένα πάντοτε στην λογική μου.

Όντας προγραμματιστής - ηλεκτρολόγος, σκέφτομαι με ψηφιακή λογική, δηλαδή όλα εκφράζονται με ένα «ναι» ή ένα «όχι» και μια που ανέφερα την ιδιότητα μου αξίζει να σημειώσω πως την λογική του «if...elseif...else» την συχαίνομαι προτιμώ την «switch» ως λογική, δηλαδή εξετάζω περιπτώσεις και όχι συνθήκες (δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός). Είναι πιο απόλυτη λογική γιατί δεν γίνεται να υπάρχουν περισσότερες από μία συνθήκες αλλά έχεις μία μεταβλητή η οποία μπορεί να έχει διάφορες τιμές. Τώρα θα μου πείτε ποια η διαφορά; Κι όμως έχει μία σημαντική διαφορά η μεταβλητή είναι μία και μόνο μια, στην άλλη περίπτωση μπορείς κάλλιστα να έχεις μια δεύτερη συνθήκη όταν δεν ικανοποιείται η πρώτη. Η λογική αυτή ναι μεν είναι πιο «δυσκίνητη» αλλά μπορεί έχει λιγότερα προβλήματα αφού εξετάζονται διεξοδικά όλες οι περιπτώσεις μία προς μία.

Σίγουρα θα σκέφτεστε «Για τι πράγμα μιλάει τούτος 'δω:», ε σας πληροφορώ πως η ίδια απορία έχει αρχίσει να γεννιέται και σε μένα εξ ου και ο τίτλος του post. Τι στον πούτσο ( τα μικρά παιδιά να μην κοιτάνε παρακαλώ ) γράφω, τι σκατά ήθελα να γράψω; Προφανώς τίποτα απλά γεμίζω το blog μου με άσχετες και άχρηστες σκέψεις, τις οποίες και δεν μπορώ να βάλω σε μια σειρά.

Προς τέρψιν όμως του «φίλαθλου» κοινού, μια και έγραψα τόσα, είναι κρίμα να τα σβήσω. Ποιος ξέρει...; Ίσως κάποια μέρα αναγνωριστώ ως μέγας μπουρδολογος.

Η μάνα του καμένου δεν έκλαψε ποτέ!!!

Portishead

Όχι δεν τους ανακάλυψα στα 30+ μου...
Το συγκρότημα μου το υπέδειξε ένας πολύ καλός μου φίλος, συνάδελφος, συμφοιτητής, συγκάτοικος και συναγωνιστής. Βλέπαμε TV - μιλάμε πάντα για τον 20αιώνα - και σε μία διαφήμιση ενός περιοδικού ( το STATUS  αν ενθυμούμε ορθά ) έπαιζε το «ALL MINE» και του λεώ
-Μαλάκα πολύ ωραίο κομμάτι!
-A! Portishead είναι, θα σου φέρω αύριο ότι κομμάτια έχω.

Όντως ο "Αλ" το 'πε και το 'κανε!

Η φωνή τις Μπεθ Γκίμπονς ήταν μαγευτική, γεμάτη ένταση σε κάθε νότα, σε κάθε στίχο,
η μουσική εξτασιακή, ψυχεδελική, ερωτική!.

«Έρωτας» από το πρώτο άκουσμα, θα μπορούσα να πω.

Ο γκαντέμης

Ό τίτλος τα μαρτυράει όλα...σκοπεύω να αναφερθώ στην απόλυτη έλλειψη εύνοιας από την θεά Τύχη. Νομίζω πως με έχει υιοθετήσει η δίδυμη αδερφή της η «Ατυχία» (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα χουχουχ).    Όχι, όχι δεν πρόκειται να αναφερθώ σε τυχερά παίγνια ή κάτι τέτοιο αλλά στην γκαντεμιά που με μαστίζει στις περισσότερες καταναλωτικές μου δραστηριότητες

Πάντα κάτι συμβαίνει και δεν με αφήνει να απολαύσω την «ηδονή» που μου προσφέρει η αγορά ποθητών αγαθών. Θα αφήσω τα πολλά λόγια και θα παραθέσω τις γκαντεμοεμπειρίες μου.

1. Αγοράζω λαπτόπι πολύ γνωστής μάρκας και πανάκριβο (ακόμα το ξεπληρώνω κλαψ)...τι τρομερό! τι οθόνη ( 17άρα για την ακρίβεια )! Τί χρώματα! Ωπ! Έχει λίγη σκονίτσα....κάτσε να το καθαρίσω...χμμ δεν φεύγει! Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω πως δεν ήταν σκόνη αλλά καμμένα πίξελ!!! Γαμώ την γκαντεμία μου (once again)!
2. Καθότι είμαι δεινός χιονοσανιδάς (snowboarder), αποφασίζω πως πρέπει να αγοράσω μπότες. Αρχίζω να ψάχνω και σύντομα διαπιστώνω πως σε 47 νούμερο δεν φέρνουν τα μαγαζιά γιατί μένει σε στοκ. Βρίσκω τελικά σε ένα μαγαζί που μου συνέστησαν 190 ευρώ παρακαλώ! Το ψάνχω και στο ίντερνετ και τελικά το αποφασίζω...Πω πω πω τι τούμπανο μποτούλες έχω 'γω, σκληρές, δεμένες...ωπ ωπ... τι είναι αυτό; Η σόλα είναι ξεκολλημένη!  Τι να πω....
3. Ας πάει το παλιάμπελο με τις μπότες λέω να πάρω δώρο στο εαυτό μου ένα πεντακαίνουριο σανιδάκι για να κατεβαίνω τις πλαγιές με στιλ και αέρα pro. Ψάχνω από 'δω, ψάχνω από 'κει τελικά καταλήγω σε μία από το ίντερνετ που ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν. 450 ευρουλάκια πλας 30 για εξπρές ντελίβερι, για να μου έρθει από την Αυστρία σε δύο μέρες (δεν κρατιόμουν βλέπετε). Ε λοιπόν 20 μέρες έκαναν να μου την στείλουν και μετά από ανταλλαγή πολλών emailς γεμάτα οργή και αγανάκτηση.
4. Ε, μιας και πείρα σανίδα και μπότες ας πάρω και δεστρούλες. Αυτό δεν το έψαξα πολύ τις είχα μπανίσει από καιρό, μόνο στην επιλογή χρώματός χρειάστηκα βοήθεια. Πάω τις αγοράζω. Τις βιδώνω στην σανίδα μου και τι να δω! Είχαν βάλει στο κουτί δύο δεξιά pads! Άντε πάλι πίσω...γαμώ την γκαντεμία μου!
5. Αγοράζω γάντια Gore Tex τουμπανο αδιάβροχα τρομερά , 75 ευρω. Στην πρώτη βόλτα σκίστηκαν. Τώρα τα ραβω με βελόνα και κλωστή! Έχω γίνει η πρώτη μοδιστρούλα του βουνού! Αργκκκκ
6. Επίσης στην 2η βόλτα με την σανιδούλα μου πέφτω σε κάτι βράχια και την γδέρνω σοβαρά. Λέω εντάξει συμβαίνουν αυτά, και πάω να αγοράσω υλικά για να την επιδιορθώσω. Παίρνω απ' όλα τα καλά, 65 ευρω στοιχιζαν, πληρώνω με την κάρτα μου, πάω σπίτι και κάνω την δουλεία μου. Μία βδομάδα μετά ανακαλύπτω πως το μαγαζί έχει διπλοχρεώσει την κάρτα μου και έχουν φύγει από τον λογαριασμό μου 130ευρω! Άντε τρέχα με τις τράπεζες....γαμώ την γκαντεμιά μου!

Γαμώ-γαμώ-γαμώ! Αργκκκκ!

Οφθαλμαπάτη

Οφθαλμαπάτη καλούμε το φαινόμενο το οποίο ξεγελιέται ο εγκέφαλός μας από το τι πραγματικά υπάρχει εκεί που κοιτάμε. Ορισμένες φορές αυτό που ερμηνεύει ο εγκέφαλος ότι βλέπουμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μονάχα αυτό που επιθυμούμε να δούμε. Για να αντιληφθούμε όμως την οφθαλμαπάτη αυτή η όραση μας δεν αρκεί, συνήθως θα πρέπει να συνδράμει τουλάχιστον μία από τις άλλες αισθήσεις μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η οφθαλμαπάτη συνοδεύεται από μια μεγάλη απογοήτευση.

Δεν υπάρχουν όμως μονάχα οπτικές απάτες. Υπάρχουν και οφθαλμαπάτες όπου όλες μας οι αισθήσεις  ξεγελιούνται, και πάλι για τον ίδιο ακριβώς λόγο.Ό,τι εμείς καταλαβαίνουμε είναι αυτό που επιθυμούμε, αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο, αυτό που μας λείπει.

Γυναικείες ατάκες

Αν και πολλά κείμενα έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο θέμα, είπα και εγώ να αποτυπώσω τις δικές μου εμπειρίες.

Οι γυναίκες, κατά ένα περίεργο λόγο, χρησιμοποιούν κοινές ατάκες όταν θέλουν να πουν κάτι αλλά χωρίς να το εκφράσουν όπως το σκέφτονται.
Μετά από ώριμη σκέψη και βαθύ συλλογισμό, ορίστε πως εγώ, αντιλαμβάνομαι τις εκφράσεις αυτές .

(Α= Ατάκα, Ε= Επεξήγηση)

• Α: "Θα έρθει απόψε μια φίλη μου που έχω πολύ καιρό να την δω."
  Ε: "Θα βγω...αλλά όχι μαζί σου."
• Α: "Θα σε πάρω τηλέφωνο."
  Ε: "Ξεφορτώσουμεεεεε!":
• Α: "Αααα εγώ δεν καταλαβαίνω πότε αρέσω σε ένα άντρα"
  Ε: "Μωρέ καταλαβαίνω...αλλά κάνω την παλαβή γιατί γουστάρω να ρίχνω χυλόπιτες!"
• Α: "Σε βλέπω σαν φίλο."
  Ε: "Ωχ!: Μπλέξαμε πάλι!"
• Α: "Δεν φταις εσύ! Εγώ φταίω..."
  Ε: "Δεν φταις εσύ! Το κράτος φταίει που κατάργησε τον Καιάδα"
• Α: "Άσε...αυτό τον καιρό δεν μου αρέσει κανένας άντρας"
  Ε: "Μου αρέσει,,,αλλά όχι έσύ!"
• Α: "Μήπως να το αφήσουμε; ...γιατί δεν νιώθω και πολύ καλά."
  Ε: "Ευτυχώς που με έκατσε κάτι καλύτερο και την γλίτωσα και αυτή την φορά"
• Α: "Ναι πάμε...θα φέρω και μια φίλη μου όμως...πες και σε ένα φίλο σου"
  Ε: "Εδώ που μπλέξαμε....  άντε φέρε κανένα φίλο σου, μπας και δεν μας πάρει ο ύπνος"
• Α: "Συγνώμη αλλά δεν άκουγα το κινητό."
  ( αν και είναι κολλημένο πάνω τους επί μονίμου βάσεως! )
  Ε: "Πάααααλι αυτός; Άσε με και μου έχουν τελειώσει οι ατάκες"

Αυτές τις ολίγες μπορώ να σκεφτώ τώρα...θα συμπληρώσω άμα μου 'ρθουν κι άλλες.